พระเครื่อง สมเด็จวัดระฆัง จักรพรรดิพระเครื่อง ทั้งในองค์ประกอบของความศักดิ์สิทธิ์ พิธีกรรม ผู้สร้าง โดยสมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี แห่ง วัดระฆังโฆษิตาราม
จาก หนังสือ “ของดีที่วัดระฆังโฆสิตาราเปิดเผยที่มาความษักดิ์สิทธิ์ ของ สมเด็จวัดระฆัง ว่า การสร้างพระสมเด็จครั้งแรกนั้น เจ้าประคุณสมเด็จฯ มุ่งสร้างไว้เพื่อเป็นการรักษาพระศาสนา โดยประกาศให้คนกระทำความดีศึกษาและปฏิบัติธรรม จึงสร้างพระพิมพ์บรรจุในปูชนียวัตถุสถาน เพื่อสืบต่ออายุพระศาสนา
จุดเริ่มต้นของการสร้าง ว่ากันว่า สมเด็จฯ ได้ฉันกล้วยแล้วเอาเปลือกใส่ภาชนะเก็บไว้ ท่านมีดินสอเหลืองใหญ่อยู่ก้อน จึงให้นายน้อยที่อยู่กับท่าน เอาเลื่อยๆ ดินสอเหลืองเป็นชิ้นเล็กๆ ประสมกับเปลือกกล้วยนั้น เจือด้วยน้ำผึ้งบ้าง น้ำอ้อยเคี่ยวบ้างตำจนละเอียดเข้ากันดีแล้ว จึงให้นายน้อยกับ เจ้าคุณธรรมถาวร (เวลานั้นเป็นพระสมุห์ฐานานุกรมของท่าน) ช่วยกันพิมพ์พระด้วยพิมพ์อย่างเล็ก เป็นรูปหลังเบี้ย ฐาน 3 ชั้นเสร็จแล้วให้เก็บไว้ใน กุฏิชั้นใน แล้วให้ทำโดยวิธีนั้นต่อไปอีกจนพอแก่ความต้องการ ท่านก็เริ่มทำวิธีปลุกเสกวันละ 3 ครั้งคือเช้ากลางวันและเย็นเป็นนิจมิได้ขาด แล้วเอาออกแจกจ่ายแก่ผู้ต้องการทุกคน ต่อมาทำโดยวิธีนั้นอีก แต่วิธีพิมพ์แปลกออกไป คือเมื่อประสมผงได้ที่แล้วให้เอาออกมาปั้น แล้วคลึงให้เป็นท่อนยาวคล้ายควันเทียนแล้วตัดเป็นข้อ ผ่ากลางเอากดลงในพิมพ์เมื่อแกะออกจากพิมพ์แล้ว ท่านเอามีดเจียนหัวและท้ายกับข้างๆ ให้มนเข้าแล้วทำพิธีปลุกเสกเช่นเคย
จากนั้นท่านเอาไปแจกเมื่อเวลาไปบิณฑบาตเสมอ ท่านทำดังนี้จนหมดดินสอเหลือง (ว่าเมื่อทำพระได้ร้อยองค์ ให้ทำพระชนิดหลังเบี้ยขนาดเท่าปลายนิ้วก้อยองค์หนึ่ง เรียกว่าพระคะแนนร้อย เมื่อทำได้พันองค์ ให้ทำพระ
ขนาดใหญ่กว้างราว 4.2 ซม. ยาว 6.1 ซ.ม องค์ 1 เรียกว่าพระคะแนนพัน ดังจะกล่าวต่อไปข้างหน้า ภายหลังต่อมาท่านใช้ดินสอขาวที่ทำเป็นแท่งแล้ว ลงอักขระลบเอาผงเก็บประสมไว้จนพอแก่ความต้องการ ท่านจึงให้ไปแกะกะเทาะปูนขาวที่ล่อนๆ ตามกำแพงโบสถ์บ้าง เสมาบ้าง ซึ่งมี
ตะไคร่น้ำติดอยู่เป็นส่วนมาก แล้วมาตำประสมกับดินสอขาวที่ท่านทำไว้แล้วจึงพิมพ์ ที่นี้พิมพ์เป็น รูปสี่เหลี่ยผืนผ้า ในองค์พระเป็นปรกโพธิ์ แบบทรงเจดีย์และชนิดอื่น จึงได้ความว่าพระสมเด็จบางองค์เนื้อเหลือง ก็เพราะท่านประสมดินสอเหลืองนั้นเอง บางองค์เนื้อขาวเจือเขียวเล็กน้อย เมื่อ หักออกดูจะเห็นผงดำ ติดอยู่ประปราย จึงให้ได้ความสันนิษฐานว่าที่เนื้อติดจะเขียวเล็กน้อยนั้น ก็เพราะกะเทาะปูนขาวที่เอามาตำนั้น เมื่อส่วนประสมที่เจือด้วยของเหลว ตะไคร่น้ำก็คลายความดำของมันออกประสมกับผงที่ประสมนั้นๆ ที่เนื้อมีผงดำติดอยู่ประปรายก็เพราะตะไคร่น้ำนั้นไม่ได้ถูก ย่อยจนละเอียดโดยสิ้นเชิงนั่นเอง
ส่วนผสมในพระสมเด็จ ประกอบด้วย ผงดินสอ ปูนขาว เกษรดอกไม้ เปลือกกล้วยหอม เปลือกกล้วยน้ำ ชานหมาก ใบลานเผา อาหารสำรวม (ข้าวที่เหลือจากการบริโภคของพระสงฆ์) และน้ำอ้อย ผงดินสอ คือ ผงที่เกิดจากการใช้ดินสอที่เล่าไว้ข้างต้นบริกรรมเขียนยันต์บนกระดานเสร็จแล้วบริกรรมลบผง รวบรวมไว้มากพอที่จะนำไปสร้างพระ
ความศักดิ์สิทธิ์และอภินิหารของ พระสมเด็จวัดระฆังเกิดจากองค์ประกอบทุกอย่างรวมกัน ปฏิเสธไม่ได้ว่า พระสมเด็จวัดระฆัง กลายเป็นต้นแบบของพระพิมพ์สมเด็จของวัดอื่นๆในยุคต่อมาจนถึงปัจจุบัน และอนาคต