“ต้มยำกุ้ง” อีกหนึ่งเมนูอาหารยอดนิยมของทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ ที่เตรียมได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของมนุษยชาติโดยยูเนสโก แต่รู้หรือไม่จริงๆแล้วเมนูนี้มีการบันทึกสูตรอาหารเมนูนี้มาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่5 มาดูเรื่องราวของอาหารเมนูนี้กัน
ต้มยำกุ้ง เป็นอีกหนึ่งเมนูอาหารที่เป็นที่รู้จักของคนทั้งโลกด้วยเอกลักษณ์ของรสชาติที่มีความสมดุลระหว่างรสเปรี้ยว เผ็ด เค็ม หวาน ความกลมกล่อม และความหอมของสมุนไพรไทยทั้ง ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด พริกขี้หนู จนเป็นที่ติดอกติดใจของผู้รับประทาน
สำหรับที่มาของต้มยำกุ้งนั้นไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัดว่าใครเป็นผู้คิดค้น แต่หลักฐานหนึ่งที่ปรากฏชัดเจนคือมีการบันทึกถึงเมนู “ต้มยำ” มาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 ในหนังสือ “ประติทินบัตรแลจดหมายเหตุ ร.ศ. 108” (พ.ศ. 2432) โดยกล่าวถึงต้มยำปลา ดังเช่น ต้มยำปลาช่อน ต้มยำปลาหมอ ต้มยำปลากระเบน จากนั้นในปี พ.ศ. 2441 ได้มีการเอ่ยถึง “ต้มยำกุ้ง” อย่างชัดเจนในหนังสือ ปะทานุกรม “การทำของคาวของหวาน อย่างฝรั่งแลสยาม” ได้บันทึกสูตร “ต้มยำกุ้งทรงเครื่อง” เขียนโดยครูอเมริกันเป็นภาษาอังกฤษ แล้วเแปลและเรียบเรียงโดย นักเรียนดรุณีโรงเรียนกูลสัตรีวังหลัง หากแต่เมนูต้มยำกุ้งที่ถูกบันทึกไว้นั้นอาจมีหน้าตาไม่เหมือนปัจจุบัน เช่น มีการใส่ทั้งเนื้อหมูต้ม ปลาใบไม้เผา ปลาแห้งเผา กระเทียมดอง และ แตงกวาปอกเปลือก
อย่างไรก็ตามแม้จะไม่สามารถระบุที่มาที่ไปของต้มยำกุ้งได้ ทว่ากลับเป็นอาหารที่น่าสนใจทั้งในแง่พัฒนาการที่ปัจจุบันมีทั้งน้ำข้น น้ำใส หลากหลายสูตร อีกทั้งความชาญฉลาดของคนในอดีตที่ทำให้สามารถรับประทานเครื่องสมุนไพรไทยที่เป็นยาได้ง่ายขึ้น อีกทั้งต้มยำกุ้งยังสะท้อนความอุดมสมบูรณ์ของประเทศไทย ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว และสมุนไพรก็สามารถหาได้เคียงครัว รวมทั้งการวิวัฒนาการการใส่นมหรือกะทิจนมาเป็นต้มยำกุ้งน้ำข้นเช่นในปัจจุบัน
ฉะนั้นต้มยำกุ้ง จึงไม่เป็นพียงแค่เมนูอาหารทั่วไป แต่ยังเป็นเมนูอาหารจากภูมิปัญญาไทย ที่ได้มีการส่งต่อกันรุ่นต่อรุ่นและพัฒนาความอร่อยสืบต่อกันมา จนเป็นเมนูอาหารที่ถูกขึ้นทะเบียนเป็นมรดกวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของมนุษยชาติ
ขอบคุณข้อมูลประกอบจาก : Michelin Guide