สวัสดีวันวาเลนไทน์ แน่นอนว่าคำที่หลายคนคุ้นเคยในเทศกาลแห่งความรักนี้คงหนีไม่พ้นคำว่า "แฟน" แล้วเคยสงสัยกันไหมคะว่าคำนี้มาจากไหน คนไทยเริ่มใช้คำนี้กันเมื่อไร ร่วมกันไขข้อสงสัยไปกับน้องบัวบานกันเลยค่ะ
พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 ให้ความหมายคำว่า "แฟน" เอาไว้ว่า เป็นคำนาม ภาษาปาก หมายถึง ผู้นิยมชมชอบ เช่น แฟนเพลง แฟนภาพยนตร์ แฟนมวย, ผู้เป็นที่ชอบพอรักใคร่, คู่รัก, สามีหรือภรรยา.
คำว่า "แฟน" มาจากไหน?
คำว่า แฟน มาจากภาษาอังกฤษว่า FAN ที่ย่อมาจากคำว่า FANATIC หมายถึง ความคลั่งไคล้ ชื่นชอบ ชนิดที่เรียกว่า “บ้า” สิ่งหนึ่งอย่างมาก โดยคนไทยเริ่มนิยมใช้คำว่า "แฟน" เมื่อประมาณ พ.ศ. 2490 หรืออาจใช้กันมาแล้วก่อนหน้านี้ช่วงหนึ่ง มีหลักฐานปรากฏในหนังสือ “ชมรมเพลงชุดพิเศษ พยงค์ มุกดา” ที่จัดพิมพ์เมื่อ พ.ศ. 2494 มีบทเพลง “แฟนตลอดกาล” กล่าวถึงคำว่า แฟน เอาไว้ด้วยค่ะ
“...สมัยนี้มีคำฟุ่มเฟือย ใช้กันเรื่อยเปื่อยคือคำว่าแฟน ไปไหนได้ยินหนาแน่น ถึงจะไม่รู้ว่าแฟนนั่นน่ะแปลว่าอะไร บางคนนั้นแปลแฟนว่าพัด รู้ไม่ถนัดพูดตามเขาไป ผู้รู้เขาแปลให้ใหม่ เขาว่าไม่ใช่อื่นไกล แฟนว่าผู้บ้าคลั่ง ย่อมาจากแฟนาติค ศัพท์สะแลงพลิกแพลงของฝรั่ง ความหมายที่ใช้จริงจัง เกิดจากเมืองหนังพวกที่คลั่งดารา…”
วาเลนไทน์ปีนี้ น้องบัวบานขอให้ทุกคนมีความสุขกับความรัก ขอให้ความรักและความสุขโอบล้อมรอบตัวพวกเราทุกคนนะคะ ใครที่อยู่บ้านเหงา ๆ ให้น้องบัวบานและ #คำไทยรู้ไว้ใช้ถูกต้องBB_MCOT อยู่เป็นเพื่อนทุกคนนะคะ
บทความอื่น ๆ ของน้องบัวบาน
- คำไทยรู้ไว้ใช้ถูกต้อง : khamthai_BB
- คำศัพท์ที่มักเขียนผิด | คำไทยรู้ไว้ใช้ถูกต้อง : https://www.mcot.net/view/ORGuH3lA
อ้างอิง
• แฟนมาจากไหน? คนไทยเรียกคนรักว่า “แฟน” ตั้งแต่เมื่อไหร่?
• เอนก นาวิกมูล. (2549) หมายเหตุประเทศสยาม เล่ม 1. กรุงเทพฯ: 959 พับลิชชิ่ง.