ย้อนไปเมื่อปี 2484 เกิดเหตุการณ์ความขัดแย้งระหว่างชาวไทยกับชาวจีน ทำให้เกิดความไม่สงบ มีเหตุการณ์ที่คนไทยถูกทำร้าย ความรุนแรงขยายวงกว้างออกไปจนเหมือนเป็นสงครามกลางเมือง มีการจับกุมผู้กระทำความผิดทำให้เกิดความเกลียดแค้นอาฆาตมาดร้ายในหมู่คนจีนจนมีการประท้วงปิดร้านค้าทำให้คนไทยซื้อสินค้าอุปโภคบริโภคไม่ได้ ในหลวงอานันทมหิดลทรงทราบเรื่องความขัดแย้งเมื่อเสด็จกลับประเทศไทย ทรงพระราชดำริว่าหากปล่อยให้ความขัดแย้งคงอยู่ จะเป็นผลร้ายในวันข้างหน้าจึง ทรงหาทางแก้ไขด้วยพระองค์เองทรงเห็นว่า หากเสด็จพระราชดำเนินไปยังท้องถิ่นที่เป็นที่อยู่ของชาวจีน น่าจะช่วยประสานรอยร้าวได้ จึงทรงมีพระราชดำรัส เสด็จเยี่ยมสำเพ็ง ในวันที่ 3 พฤษภาคม 2489
ก่อนถึงวันเสด็จพระราชดำเนินมีการเตรียมการรับเสด็จฯ ขนานใหญ่ มีการทำความสะอาดซ่อมแซมทางเดิน ร้านค้าหยุดกิจการสามวัน ไม่ว่าจะเป็นร้านทอง ร้านขายของ หรือตลาดผ้า มีการสร้างสมประตูขนานใหญ่ตลอดทางรับเสด็จทำซุ่มประตูรับเสด็จ มีทั้งซุ้มดอกไม้ ซุ้มเป็นรูปมังกร ตั้งแต่ตรอกสะพานหัน ตลาดสำเพ็งมีการตั้งโต๊ะหมู่บูชาตลอดเป็นแถวยาว
ในวันเสด็จพระราชดำเนิน พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาอานันทมหิดลและพระอนุชาธิราช (พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร)เสด็จโดยรถยนต์พระที่นั่งถึง คนสำเพ็งทั้งจีน ไทย และอินเดียแต่งตัวสวยงามคอยรับเสด็จ 09.05 น. ทั้งสองพระองค์เสด็จพระราชดำเนินอย่างช้าๆผ่านซุ้มรับเสด็จที่ส่งกลิ่นหอม …. ทรงทักทายประชาชนด้วย พระโอษฐ์ยิ้มแยมถามถึงสารทุกข์สุขดิบ การทำงาน การดำเนินชีวิต เป็นที่ประทับใจของคนสำเพ็ง
มีผู้สูงอายุชาวจีนคนหนึ่งนำพรมอย่างดีมาปูไว้ที่หน้าบ้านแล้วเอาฝุ่นทราย สะอาดมาโปรยลงบนพรม เมื่อเสด็จฯถึง ท่านผู้นั้นได้กราบบังคมทูลขอให้ประทับบนพรมของเขา เมื่อเสด็จไปแล้วชายผู้นั้นได้นำเอาผงทรายที่พรมรวบรวมใส่กระถางลายครามเก็บไว้บูชา
คนจีนที่ได้รับมากรุณาที่คุณในครั้งนั้นรู้สึกประทับใจ ตลอดเส้นทางเสด็จพระราชดำเนินอย่างช้าๆนั้น มีทั้งคนไทย คนจีนและคนอินเดียวิ่งตามเสด็จ ตลอดระยะเวลาเกือบ 4 ชั่วโมงเป็นเส้นทางประมาณ 3 กิโลเมตรเป็นเส้นทางแห่งความประทับใจของชาวสำเพ็ง
ม.ร.ว.สุมนชาติ สวัสดิกุล เขียนเล่าการเสด็จสำเพ็งครั้งนั้นไว้ ในหนังสือพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาอานันทมหิดล ว่าทรงเล่าว่า “ฉันเดินเพลินๆ อยู่ พอก้าวขาออกไปมีจีนคนหนึ่งวิ่งมาตรงเท้า ฉันตกใจเหลียวมาดูเห็นเขากอบเอาขี้ฝุ่น ตรงที่ฉันเหยียบใหม่ๆใส่มือ ถามได้ความ จะเอาไปบูชา “ ทรงเล่าถึงการรับเสด็จอีกว่า “ เขาทำกันจริงๆ ชัวร์แต่อาหารที่เขาเลี้ยงฉันก็แทบแย่ เท่าที่จำได้มื้อเดียวเท่านั้นดูเหมือนจะมีถึง 53 สิ่ง …”
ขอบพระคุณภาพและข้อมูลจาก : หนังสือพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล