เขตอภัยทาน ในความหมายของคนทั่วไปในยุคนี้มักเข้าใจว่าเขตห้ามฆ่าสัตว์ มันอยู่ในพื้นที่ของวัดหรือใกบ้กับวัดจึงถือเอาพื้นที่นั้นเป็นพื้นที่ปลอดภัยของชีวิต
ความจริง คำว่า เขตอภัยทานมีทานานแล้ว และไม่ได้มีในพระพุทธศาสนาเท่านั้น เขตอภัยทาน ตามความหมายเดิม หมายถึงเขตของพื้นที่ประกอบพิธีกรรม ครอบคลุม พระอุโบสถในศาสนาพุทธ โบสถ์คริสต์ และสุเหร่าหรือมัสยิดในศาสนาอิสลามอภัยทานในความหมายนี้คือเขตที่ไม่กระทำความชั่ว เบียดเบียน ทำร้าย หรือทำกิริยาไม่เหมาะสม ถือเป็นการแสดงความเคารพต่อศาสนาสถาน
เขตอภัย ทานในนุคปัจตุบันโดยเฉพาะในบรืบทสังคมไทย กลายเป็นเขตห้าม ฆ่าสัตว์ มักกำหรดเอาแม่น้ำ ลำคลอง ที่อยู่ใกล้สัดโดยมีความเชื่อว่า สัตว์ที่อยู่ในบริเวณนั้นหนีร้อนมาพึ่งเย็น ใครจะทำอันตรายไม่ได้ เป็นเขตที่สัตว์ถูกระยุว่าเป็น ของสัดแท้จริงแล้ว สัตว์ ที่อยู่ในเขตของวัด ที่เรียกเขตอภัยทานไม่มีเจ้าของ
ความจริงข้อหนึ่งคือคนที่ต้องการทำบุญปล่อยปลามักเอาปลาไปปล่อยในพื้นที่เขตอภัยทาน ด้วยความคาดหมายว่าจะปลอดภัย ไม่มีคนจับ วัดเป็นพื้นที่ควร งดเว้นการทำบ่ป หรือจับสัตว์ แต่ความจริงปลาตัวเล็กเสี่ยงที่จะถูกปลาใหญ่ในเขตอภัยทานทำร้าย หรือ กิน และการมีประชากรปลาหนาแน่นย่อมทำให้น้ำเน่า ปลาเล็กกว่าต้องอพยพหรือมีความเสี่ยงต้องตายได้เหมือนกัน
อย่างไรก็ดี ปี2538 มีคำสั่งมหาเถรสมาคม กำหนดเขตอภัยทานในที่วัดโดยให้วัดกำหนดเขตอภัยทาน ทั้งวัดที่มีเขตติดกับน้ำหรือมีแต่พื้นที่บนบก โดย ในวัดที่ไม่มีแม่น้ำลำคลองผ่านพื้นที่ของวัด ให้ติดแผ่นป้าไว้สุดเขตพื้นที่ ทางทิศตะวันออก ทิศตะวันตก หรือทางทิศเหนือ ทิศใต้ สุดแต่ทางวัดจะพิจารณาเห็นว่าทิศใดบ้างเป็นทางสัญจรไปมา ของประชาชน ให้ติดป้ายไว้เพียง 2 ป้าย ถ้าทางวัดเห็นว่าควรจะติดป้ายไว้ทั้ง 4 ทิศ ก็ย่อมกระทำได้ วัดที่มีแม่น้ำลำคลองผ่านพื้นที่ของวัด ทางหน้าวัดและทางข้างวัด ให้ติดแผ่นป้ายไว้ที่เขตหน้าวัดและหรือเขตข้างวัด แล้วแต่กรณ
“ เขตอภัยทานบนฝั่งแม่น้ำลำคลอง เป็นเครื่องหมายบอกบ่งให้รู้ว่าภายในแมน้ำลำคลองตลอดเขตอภัยทานนั้น นับจากตลิ่งหรือฝั่งออกไปไม่เกิน 3วา จะเป็นที่อยู่อย่างปลอดภัยของฝูกปลามัจฉาชาตินานาพันธุ์ จะไม่ถูกเบียดเบียนรบกวนด้วยประการใดๆ จากประชาชน นอกจากนั้น ยังอาจได้อาศัยอาหารหากินจากผู้มีเมตตากรุณา คือภิกษุสามเณรและประชาชนผู้ใจบุญทั้งหลายตามสมควร วัดนั้นๆ จะแนะนำชักชวนขอร้องประชาชนในหมู่บ้านนั้น ตำบลนั้นหรือแม้ในที่อื่น ให้เห็นความสำคัญของเขตอภัยทานแล้วให้ความสนับสนุนโดยไม่รบกวนเบียดเบียนสัตว์บกสัตว์น้ำหรือหมู่นกที่อาศัยอยู่ในเขตอภัยทาน ”
โดยสรุปเขตอภัยทานในความหมายปัจจุบันถูกกำหนดโดยองค์กรสงฆ์ กลายเป็นเขตปลอดภัยของสัตว์ที่อยู่ในเขตนั้นนอกจากนี้ยังพบว่า องค์เกี่ยวกับการอนุรักษ์ สัตว์และ สิ่งแวดล้อมยัใได้กำหนดพื้นที่เขตอภัยทานไว้สำหรับคุ้มครองพันธ์ุสัตว์ด้วย